W 15. rocznicę katastrofy smoleńskiej prezydent Andrzej Duda wygłosił poruszające orędzie, w którym wrócił pamięcią do tragicznego dnia 10 kwietnia 2010 roku, kiedy w katastrofie samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem zginęło 96 osób, w tym prezydent Lech Kaczyński z małżonką, najważniejsi dowódcy Wojska Polskiego oraz ostatni prezydent RP na uchodźstwie, Ryszard Kaczorowski.
Duda określił tę tragedię jako „niezabliźnioną ranę w sercu Polski”, zaznaczając, że żadna decyzja, żadna inicjatywa nie jest w stanie naprawić tej straty. Wyraził wdzięczność, że miał zaszczyt współpracować z Lechem Kaczyńskim i kontynuować jego misję od momentu objęcia urzędu prezydenta w 2015 roku. Podkreślił znaczenie wizji silnej, suwerennej Polski, jaką realizował Kaczyński, apelując o jedność wokół priorytetów narodowych interesów, szczególnie w obecnych, burzliwych czasach.
Wspominając atmosferę sprzed 15 lat, prezydent przypomniał blask tysięcy zniczy zapalanych przed Pałacem Prezydenckim i narodową jedność, jaka wtedy się objawiła – wspólnotę, która przerastała wszelkie polityczne podziały. W jego słowach wybrzmiewała zarówno nadzieja, jak i gorzki żal, że ta jedność została w późniejszych latach zachwiana. Mimo to Duda wyraził wiarę, że duch tamtej solidarności wciąż żyje i powinien być pielęgnowany.
Prezydent również skrytykował podejście polityków sprzed lat, którzy – jego zdaniem – zignorowali ostrzeżenia Lecha Kaczyńskiego dotyczące zagrożeń ze strony Rosji. Nazwał to „naiwnym resetem” w relacjach z Kremlem, który dziś, według niego, jest powszechnie uznawany za błąd.
Uroczystości miały charakter państwowy i odbyły się zarówno w Krakowie, jak i Warszawie. Duda wziął udział w obchodach, oddając hołd wszystkim ofiarom katastrofy. Jak sam powiedział, to nie tylko obowiązek głowy państwa, ale też osobiste zobowiązanie wobec dziedzictwa prezydenta Kaczyńskiego i wartości, jakie reprezentował.
W całym swoim przemówieniu Duda starał się pogodzić ton refleksyjny z politycznym przesłaniem – akcentując potrzebę ciągłości w dążeniu do silnej, suwerennej Polski oraz pielęgnowania pamięci o tych, którzy oddali życie w służbie narodowi.