To dla nich twardziel. W ich oczach jest symbolem siły, odwagi i niezłomności. Nie chodzi tylko o to, że potrafi poradzić sobie w trudnych sytuacjach — on nigdy się nie załamuje, zawsze znajduje wyjście. Dla wielu z nich jest kimś więcej niż tylko znajomym czy sąsiadem — jest wzorem. Wzbudza respekt, ale i pewnego rodzaju tęsknotę za czymś, czego im samym zabrakło.
Zazdroszczą jego synom. Nie z powodu materialnych rzeczy czy stylu życia, ale dlatego, że mają przy sobie ojca. Obecnego, zaangażowanego, stanowczego, a jednocześnie troskliwego. W ich własnym życiu często tej obecności brakowało. Dorastali bez ojców lub z takimi, którzy fizycznie byli, ale emocjonalnie znikali. Widząc, jak ten mężczyzna rozmawia ze swoimi dziećmi, jak ich wspiera i stawia granice — czują ukłucie żalu.
Nie wypowiadają tego głośno, ale ich spojrzenia mówią wszystko. W jego postawie widzą to, czego im samym brakowało: bezpieczeństwo, przewodnictwo, wzór męskości. Dla nich jest twardzielem, ale też kimś, kto pokazuje, że prawdziwa siła to nie