.Odejście bliskiej osoby zawsze jest bolesne, a strata dziecka — nawet dorosłego — jest jednym z najtrudniejszych doświadczeń, jakie może spotkać człowieka. Teraz, gdy odszedł ich drugi syn, Sławomir, trudno znaleźć słowa, które mogłyby ukoić ból i przynieść choć odrobinę pocieszenia.
Sławomir był dla wielu osób kimś wyjątkowym. Jego obecność niosła ciepło, jego uśmiech rozświetlał nawet najciemniejsze dni. Był synem, bratem, przyjacielem, być może ojcem i mężem — a nade wszystko był człowiekiem, który zostawił po sobie ślad w sercach tych, którzy go znali. Jego życie, choć może nie zawsze łatwe, było świadectwem siły, wytrwałości i miłości.
Dla jego rodziców to kolejna, ogromna rana w sercu. Stracili już jedno dziecko, a teraz muszą pożegnać drugiego syna. To niewyobrażalny ból, którego nie da się opisać słowami. Żadne słowa nie są w stanie oddać cierpienia, jakie czują — pustki, która nigdy nie zostanie w pełni wypełniona. W takich chwilach najważniejsze jest, by nie być samemu — by rodzina, przyjaciele i bliscy byli wsparciem, by można było płakać, wspominać i przeżywać żałobę razem.
Sławomir pozostawił po sobie wspomnienia — te drobne momenty radości, śmiechu, rozmów, które teraz nabierają szczególnego znaczenia. Każde wspomnienie jest jak mały promyk światła w ciemności żalu. Dla rodziców i bliskich będzie on żył zawsze — w sercach, w opowieściach, w pamięci.
Niech ta strata będzie też przypomnieniem o kruchości życia. O tym, by doceniać każdą chwilę z bliskimi, mówić im, że ich kochamy, być dla siebie nawzajem wsparciem i otuchą.
Wierzymy, że Sławomir odszedł w spokoju, że znalazł ukojenie tam, gdzie nie ma bólu ani cierpienia. Być może spotkał się już z tym, którego wcześniej stracili — i razem patrzą teraz z góry, czuwając nad swoją rodziną.
Dla tych, którzy pozostali, czas żałoby będzie trudny, pełen łez i tęsknoty. Ale będzie to też czas wspólnoty, pamięci i miłości. Czas, w którym trzeba pozwolić sobie na smutek, ale też na wdzięczność za to, że Sławomir był częścią życia swoich bliskich.
Niech odpoczywa w pokoju.
Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie.
A światłość wiekuista niechaj mu świeci.
Niech spoczywa w pokoju. Amen.