.Teraz odszedł ich drugi syn, Sławomir. To niewyobrażalny ból, który trudno opisać słowami. Jeszcze niedawno wspominali swojego pierworodnego, a teraz los zabrał im kolejnego syna. Sławomir był człowiekiem ciepłym, serdecznym i oddanym rodzinie. Zawsze pomocny, zawsze z uśmiechem na twarzy, niezależnie od tego, co sam przeżywał. Jego odejście zostawia ogromną pustkę – w sercach rodziców, rodzeństwa, przyjaciół i wszystkich, którzy mieli szczęście go znać.
Nie sposób zrozumieć, dlaczego życie bywa tak okrutne. Rodzice tracą dziecko po raz drugi – to rana, która nigdy się nie zagoi. Pozostają wspomnienia: śmiech, rozmowy, wspólne chwile. Pozostaje też ogromna tęsknota i poczucie niesprawiedliwości. Śmierć Sławomira to nie tylko osobista tragedia rodziny, ale też wielka strata dla społeczności, która go ceniła i szanowała.
W tych trudnych chwilach wszyscy łączą się z rodziną w bólu i żałobie. Choć słowa nie ukoją cierpienia, warto mówić o tym, jak wyjątkowym człowiekiem był Sławomir. Niech jego pamięć będzie żywa – w sercach i myślach tych, którzy go kochali. Spoczywaj w pokoju, Sławku. Zawsze będziesz obecny w naszych wspomnieniach.