Oczywiście! Oto przykładowy artykuł na 700 słów w języku polskim pod tytułem „Nigdy nie widzieli takich obrażeń”:
Nigdy nie widzieli takich obrażeń 
To, co wydarzyło się pewnego majowego popołudnia w małym miasteczku pod Krakowem, wstrząsnęło nie tylko mieszkańcami, ale i całym personelem medycznym Szpitala Uniwersyteckiego. Lekarze, którzy od lat pracują w izbie przyjęć i widzieli już niemal wszystko – od ciężkich wypadków samochodowych po poważne urazy przemysłowe – jednogłośnie stwierdzili: „Nigdy nie widzieliśmy takich obrażeń”.
Tragiczny wypadek na skrzyżowaniu
Do wypadku doszło na pozornie spokojnym skrzyżowaniu dwóch dróg powiatowych. Według wstępnych ustaleń policji, kierowca ciężarówki, przewożący stalowe belki, zignorował znak „STOP” i wjechał z impetem na główną drogę, gdzie w tym samym momencie przejeżdżał niewielki samochód osobowy – peugeot prowadzony przez młodą kobietę, 27-letnią Annę W.
Uderzenie było tak silne, że samochód został zmiażdżony niemal na płasko. Na miejsce natychmiast zadysponowano wszystkie służby ratunkowe – straż pożarną, pogotowie i policję. Strażacy musieli użyć specjalistycznego sprzętu hydraulicznego, aby wydobyć kobietę z wraku. Akcja ratownicza trwała ponad godzinę.
Walka o życie
Anna W. w stanie krytycznym trafiła do szpitala w Krakowie. Już na izbie przyjęć lekarze byli zszokowani jej stanem. „Widzieliśmy wiele, ale tego typu obrażenia są wręcz niemożliwe do opisania” – mówił dr Michał Lorenc, chirurg z 20-letnim stażem.
Pacjentka miała zmiażdżoną miednicę, pękniętą wątrobę, przebite płuco, liczne złamania żeber i kończyn oraz poważne urazy głowy. Jej puls był słaby, ciśnienie ledwo wykrywalne. Zespół 10 lekarzy walczył o jej życie przez ponad siedem godzin na stole operacyjnym.
„To był cud, że w ogóle dojechała żywa do szpitala” – komentowała anestezjolożka, dr Katarzyna Nowicka. „Widzieliśmy łzy w oczach chirurgów – nie z bezradności, ale z ogromnego poczucia niesprawiedliwości, że tak młoda osoba w jednej chwili traci całe życie, które miała przed sobą.”
Rodzina w szoku
Rodzina Anny W. nie mogła uwierzyć w to, co się stało. Zaledwie dzień wcześniej Anna odwiedziła rodziców, opowiadając o swoich planach na przyszłość. Miała rozpocząć nową pracę w agencji kreatywnej i była pełna optymizmu. Jej narzeczony, który był w trasie służbowej, dowiedział się o wypadku z wiadomości i natychmiast wrócił do Krakowa.
„Wciąż mam wrażenie, że to zły sen. Przecież jeszcze wczoraj się śmialiśmy…” – mówił przez łzy.
Dramat medyków
To wydarzenie wywarło głęboki wpływ nie tylko na rodzinę ofiary, ale też na cały zespół medyczny. Wielu lekarzy i ratowników przyznało, że musiało skorzystać z pomocy psychologicznej po tym, jak zobaczyli stan poszkodowanej. Jeden z ratowników medycznych powiedział: „Nigdy nie widzieliśmy takiej destrukcji ciała u osoby, która jeszcze żyła. To był obraz jak z wojny.”
Szpital wystosował oficjalne oświadczenie, w którym podkreślono, że choć każdy pacjent traktowany jest z pełnym profesjonalizmem, to czasem emocje są silniejsze od zawodowego dystansu.
Czy można było temu zapobiec?
Społeczność lokalna zadaje sobie jedno pytanie: czy tej tragedii można było uniknąć? Okazuje się, że skrzyżowanie, na którym doszło do wypadku, od lat było zgłaszane jako niebezpieczne. Mieszkańcy apelowali o budowę sygnalizacji świetlnej lub progu zwalniającego. Niestety, jak to często bywa, reakcja władz przyszła za późno.
Dalsze losy Anny
Anna W. przeżyła operację, ale jej stan wciąż jest bardzo ciężki. Przebywa w śpiączce farmakologicznej. Lekarze nie chcą prognozować, jakie będą jej dalsze losy. Szpital przygotowuje się do długotrwałej rehabilitacji, która – jeśli się powiedzie – może potrwać miesiące, a nawet lata.
Rodzina Anny założyła internetową zbiórkę na leczenie, która w ciągu pierwszych 48 godzin zebrała ponad 200 tysięcy złotych. W komentarzach ludzie piszą: „Trzymamy kciuki”, „Nie poddawaj się”, „Cała Polska jest z Tobą”.
Epilog
W świecie, w którym codziennie docierają do nas informacje o tragediach i wypadkach, ten przypadek szczególnie poruszył opinię publiczną. Może dlatego, że przypomina nam, jak kruche jest życie. I jak czasem, w jednej sekundzie, wszystko może się zmienić.
„Nigdy nie widzieliśmy takich obrażeń” – powiedzieli lekarze. A my nigdy nie chcielibyśmy ich więcej zobaczyć.
Jeśli chcesz, mogę też przygotować wersję skróconą, zaktualizowaną lub przekształconą na inne medium, np. post do social media, podcast lub scenariusz do filmu krótkometrażowego.