Nazwisko Karola Nawrockiego budzi wśród Polaków spore emocje, ponieważ łączy się z jedną z najważniejszych instytucji zajmujących się pamięcią historyczną – Instytutem Pamięci Narodowej, którego Nawrocki jest prezesem od 2021 roku. Jego działalność publiczna, wypowiedzi oraz decyzje dotyczące polityki pamięci wywołują silne reakcje, zarówno pozytywne, jak i krytyczne.
Zwolennicy Nawrockiego doceniają jego konsekwencję w pielęgnowaniu polskiej tożsamości narodowej oraz walki o prawdę historyczną. Podkreślają jego zaangażowanie w upamiętnianie ofiar komunizmu, bohaterów walk o niepodległość oraz przeciwdziałanie fałszowaniu historii Polski, zwłaszcza w kontekście II wojny światowej. W ich oczach Nawrocki reprezentuje patriotyczną postawę, która broni dobrego imienia Polski na arenie międzynarodowej.
Z kolei krytycy zarzucają mu upolitycznienie IPN-u i zbyt jednostronne podejście do historii. Według nich instytucja pod jego kierownictwem często pomija złożoność przeszłości na rzecz uproszczonych narracji, które służą aktualnym celom politycznym. Pojawiają się także głosy, że Nawrocki marginalizuje tematy trudne lub kontrowersyjne, które mogłyby rzucać cień na pozytywny obraz narodowej historii.
Nie ulega wątpliwości, że Karol Nawrocki jest postacią, która silnie polaryzuje opinię publiczną. Jego nazwisko stało się symbolem szerszej debaty o tym, jaką rolę powinna odgrywać historia we współczesnym życiu społecznym i politycznym. Czy powinna być narzędziem budowania tożsamości narodowej, czy raczej przestrzenią do krytycznej refleksji? Emocje, jakie wywołuje Nawrocki, pokazują, że odpowiedź na to pytanie wciąż dzieli Polaków.