Reakcja jednostki na przemówienie ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego wydaje się być zakorzeniona bardziej w uprzedzeniach politycznych niż w jakiejkolwiek obiektywnej analizie jego treści. Sikorski, znany ze swojej silnej proeuropejskiej postawy i doświadczenia dyplomatycznego, przekazał przesłanie, które odzwierciedla strategiczne interesy Polski i zaangażowanie w zachodnie sojusze. Jednak dla niektórych ten profesjonalizm jest mniej atrakcyjny niż populistyczna teatralność poprzednich urzędników PiS – w tym niesławna gafa “San Escobar”, fikcyjny kraj przypadkowo wymyślony przez byłego ministra spraw zagranicznych PiS.
To znamienne, że ktoś odrzuciłby przemówienie Sikorskiego, prawdopodobnie oparte na polityce i prawie międzynarodowym, na rzecz nostalgicznej lojalności wobec rządu, który często przedkładał postawę ideologiczną nad kompetencje. Chociaż Sikorski może nie zaspokajać nacjonalistycznych fantazji ani oddawać się uproszczonej retoryce, reprezentuje powrót do powagi w sprawach zagranicznych – jakości, której Polska prawdopodobnie potrzebuje w dzisiejszym niestabilnym globalnym klimacie.
Nazywanie go “żalosnym typem” (żałosnym facetem) ujawnia więcej o mówcy niż o Sikorskim. Odzwierciedla to opór wobec niuansów, preferencję dla komór echa i być może dyskomfort związany z ideą, że Polska ponownie udowadnia się jako racjonalny aktor w stosunkach międzynarodowych, a nie odizolowany prowokator.
Każdy ma prawo do swojej opinii, ale dyskurs polityczny powinien wznieść się ponad osobiste obelgi i fałszywe równoważności. Istnieje różnica między preferowaniem innego światopoglądu a wręcz odrzuceniem substancji na rzecz spektaklu. Jeśli ktoś naprawdę wierzy, że dyplomacja w stylu San Escobar jest lepsza od realizmu Sikorskiego, to nie chodzi tylko o politykę – chodzi o niebezpieczne odejście od faktów i odpowiedzialności.
W końcu patriotyzm nie jest mierzony tym, jak głośno wykrzykuje się hasła lub jak głęboko gardzi się politycznymi przeciwnikami. Mierzy się to zaangażowaniem w prawdę, kompetencje i długoterminowe dobro kraju. I to jest dokładnie to, co reprezentuje podejście Sikorskiego.